Alleen verder

Rouw is de keerzijde van liefde, zo lezen we. Een rouwende kan zich ontroostbaar waarnemen en niet weten hoe het verder moet. Er wordt ingegaan op leven met herinneringen. Er zijn vele benamingen en schema’s bij rouw en rouwverwerking aangereikt. Collega Belder relativeert dit wat. De werkelijkheid is zo persoonlijk en bij ieder anders. Soms is het verdriet een doolhof. Steeds ook wijst hij op het Woord en de onderwijzingen en vertroostingen die de Heere verlenen kan en wil. Hij geeft ook aanwijzingen en soms, in voorzichtigheid, terechtwijzingen. Want ook met verdriet kan wel eens niet helemaal goed omgegaan worden. En mensen kunnen soms moeilijke vertroosters zijn; zelfs met Gods Woord in de mond. Denk aan de vrienden van Job. Naast dit alles gaat de schrijver niet voorbij aan intens moeilijke en verdrietige onderwerpen. Wanneer iemand zichzelf... En wanneer een geliefde vermist is en nooit meer gevonden wordt. Wie zal zulke ontzaglijk verdrietige ervaringen peilen? Bij de Heere is een schuilplaats; dat moge Hijzelf doen ondervinden. Het is een wonder wanneer de Heere wil helpen en gedenken. Daar mogen Zijn kinderen toch wel van weten, ook in tijden van rouw. En aan rouwenden die zich niet zo gauw een kind des Heeren durven noemen, wil de Heere dat ook wel betonen. Vanuit Gods Woord mag er de vaste overtuiging zijn dat God ieders levenseinde bepaalt. Dit laatste had mijns inziens wel iets meer aandacht kunnen krijgen. Veel goeds over een teer onderwerp wordt hier aangereikt. Graag wil ik deze uitgave ter lezing aanbevelen aan rouwenden en ook aan hen die om hen heen staan. Er is veel herkenning en ook ter lering in te vinden.