Blijven bidden voor je kind
Als een echte herder en leraar formuleert hij in dit boekje een aantal redenen waarom ouders het verplicht zijn aan hun kinderen, aan zichzelf en aan de Heere om alles te doen wat nodig is om hun kinderen bij de Heere te brengen. Wat actueel, ook voor onze tijd! Onze kinderen hebben en krijgen genoeg. Speelgoed, computergames, soms zelfs al op heel jonge leeftijd een smartphone... Maar hebben ze ook ouders die bekommerd zijn om het zielenheil van hun kinderen? Ouders die niet alleen leven voor de tijd, maar ook met het oog op de eeuwigheid?
Aan vader- of moederhand tot Jezus leiden, dáár gaat dit boekje over. Ter opscherping en tot beschaming. Zo verging het mij tenminste als vader...
Hildersham noemt vijf middelen die God in Zijn Woord aan ouders geeft en die een redmiddel voor hun kinderen kunnen zijn. Hij benadrukt naast Gods almacht ook Zijn vrijmacht. De middelen zijn: gezag, onderwijs, een goed voorbeeld, toezien op goede invloed buitenshuis en het gebed. Over christelijke pedagogiek gesproken...
Hildersham vergeet ouders niet te bemoedigen en te vertroosten. Hij weet dat ook ouders zwak van moed en klein van krachten zijn. Wat kunnen we wakker liggen over onze kinderen. Wat kunnen kinderen zorgen geven. Alle tegenwerpingen die ouders mogelijk kunnen hebben, worden weggenomen en vanuit de Schrift wordt deze boodschap onderstreept. Daarin ligt immers de kracht. Het boekje eindigt met een bemoediging: ‘God heeft u tenslotte veel beloften gegeven met het oog op uw kinderen (Gen. 17:7, Ps. 22:31 en Jes. 44:3). De vruchten van uw werk komen misschien pas later openbaar, zoals vaak bij rechtvaardige ouders van wie hun kinderen voor een lange tijd een losbandig leven leiden’.
Hildersham noemde drie teksten uit de Schrift. Ach, zouden we dan niet eerbiedig, beschroomd en bedelend de vinger mogen leggen bij die woorden? Zou Hij het zeggen en niet doen? De Heere is toch de Getrouwe en de Waarmaker van Zijn Woord, zelfs voor ontrouwe opvoeders, die leven in een tijd waarin Gods gerichten over de aarde gaan.
Het is Pinksteren geweest. Er is verwachting, niet ván maar vóór onze nakomelingen. Vanwege Gods welbehagen, de
offerande van Christus en de vastheid van het genadeverbond.
