De heraut van de Bruidegom

Mooi dat er een serie preken beschikbaar gekomen is van onze geliefde broeder ds. S.W. Janse, over de persoon en de prediking van Johannes de Doper. Persoon en prediking horen zo bij elkaar! Augustinus zei: ‘Ik preek wat ik ben’. Dat gold in het bijzonder voor Christus, de Leraar ter gerechtigheid, ook voor Zijn heraut Johannes de Doper, en dat is ook zo bij ds. Janse. Als voorbeeld, in de zevende van de negen overdenkingen lezen we over de preek van Johannes waar geen reactie op kwam. Hij had het wél verwacht, maar het bleef weer stil. Ook daarin overkomt Gods knechten blijkbaar niets vreemds. We lezen over de preek die niet af lijkt te komen. In de drukte van de pastorie gebeurt zoveel: blz. 125: ‘…de telefoon, het volgende moment komt er mail binnen. Dan wordt er gebeld voor een begrafenis. De angst bekruipt je: hoe moet het toch zondag?’ We zien de pastor zitten in de studeerkamer. De oplossing is enerzijds zo eenvoudig en anderzijds zó zelfverloochenend: ‘Ziende op Jezus’ (Joh. 1:36a). Wat is dát de vreugde van het werk van de Doper geweest. Dat Kindeke gaf hem in de moederschoot al zoveel vreugde. Nu mocht hij een toegerust volk het Lam Gods verkondigen. Dit is en blijft de blijdschap in al ons (ambtelijke) werk.
Dit is een mooie serie preken om aan het begin van het kerkelijk jaar te lezen. De schrijver heeft een greep gedaan uit de stoffen rond Johannes de Doper. Hoewel het slotwoord van de Doper ontbreekt in dit boekje, ‘Die in den Zoon gelooft, die heeft het eeuwige leven; maar die den Zoon ongehoorzaam is, die zal het leven niet zien, maar de toorn Gods blijft op hem’ (Joh. 3:36), doortrekt dit slotwoord wél deze negen preken. Het is de boodschap van het ín Christus zijn óf buiten Hem, maar dan blijven onder de toorn van God.