De ruimte van soevereine genade

In het boek staat onder andere Edwards bekendste preek ‘Zondaren in de handen van een toornend God’. Naast deze preek zijn er nog zes preken die uiteenlopen qua onderwerp. Zo staan er preken in over de soevereiniteit van God in het behoud van mensen, de wijze waarop we de zaligheid van de ziel moeten zoeken, het binnendringen van Gods Koninkrijk met geweld, Christus’ worsteling in Gethsémané, het leven van een christen die op reis is naar de hemel en ten slotte een preek over de hemel zelf. Deze variatie aan preken is erg waardevol. Helemaal wanneer dit een eerste kennismaking is met Edwards zorgt dit voor een goed beeld van zijn prediking. Bij het lezen van de preken valt de ernst van de boodschap op. Het is van Edwards bekend dat hij zijn preken uitschreef, omdat hij altijd erg precies was in zijn formuleringen, om zo te voorkomen dat hij verkeerde dingen suggereerde. Wellicht heeft het uitschrijven van zijn preken er ook voor gezorgd dat de indringendheid van de boodschap blijft staan wanneer men de preek leest. Een andere reden die maakt dat de ernst van de preek ook op papier zo duidelijk overkomt, is dat hij indringende beelden gebruikt. Een voorbeeld hiervan is te vinden op bladzijde 99: “De manieren waarop mensen plotseling dit leven verlaten, die we niet zien en waar we niet bij stilstaan, zijn ontelbaar en niet in te denken. Onbekeerde mensen wandelen over de put van de hel op een verrotte overdekking. Die overdekking is op ontelbare plaatsen zo zwak, dat zij daar hun gewicht niet kan dragen en die plaatsen zijn onzichtbaar. De pijlen van de dood vliegen midden op de dag, zonder dat zij gezien worden. De scherpste blik kan ze niet onderscheiden. God heeft zoveel verschillende onnaspeurlijke manieren om de goddelozen uit de wereld te verwijderen en naar de hel te zenden”. Uit het voorbeeld hierboven en in zijn andere preken blijkt hoe bewogen hij is met zijn luisteraars. Je merkt zijn verlangen naar verandering in de harten van zijn hoorders. Daarom benadrukt hij telkens weer de ernst van de eeuwigheid en waarschuwt hij met heel scherpe bewoordingen voor de naderende vloedgolf van Gods toorn (137). Daarop volgend zegt hij tot mensen die volharden in hun onbekeerlijkheid: “Neem dan de beslissing om op deze manier naar de hel te gaan en doe nooit meer alsof u op zoek bent naar uw zaligheid”. Edwards verlangen naar verandering in de harten van zijn hoorders werd vervuld. Er kwam een grote opwekking, de bekende ‘Great Awakening’ van 1739 tot 1742. In het inleidende hoofdstuk wordt daar door prof. dr. A. Baars op ingegaan. Hij beschrijft hoe de wereldgelijkvormigheid omsloeg in een honger naar Gods Woord, de ogen opengingen en men het als iets vreselijks ervaarde om zonder Christus te zijn en gevaar te lopen om iedere dag in de hel te vallen (21). Het is prachtig om in de inleiding te lezen over de grote wonderen die God heeft gedaan tijdens de opwekking en bijzonder om de preken te lezen die daar een middel voor zijn geweest. Ik hoop dat er na nummer 1 nog veel delen zullen volgen in de serie puriteinse klassieken.