Het gevaar van welvaart
Het traktaat over het gevaar van welvaart is geschreven door de puritein William Bates (1625-1699). Hij keert zich tegen het misbruik van voorspoed. Dat is een ernstige dwaalweg. God roept zondaren daarvan terug. Voorspoed zou moeten brengen tot het
liefhebben van de Heere en het gehoorzamen van Hem. Maar ze prikkelt voortdurend de zondige lusten, ontsteekt soms gemakkelijk onze toom, doet de mens neigen tot het vergeten van God en maakt hem tot een gemakkelijke prooi van de satan.
Bates toont met veel Bijbelse gegevens aan wat de gevaren zijn van welvaart. Hij formuleert regelmatig kernachtige uitspraken: Onwetendheid
is vaak de metgezel van onze lusten, ‘vleselijke begeerten zijn niet alleen een belemmering om kennis te zoeken, ze verduisteren ook het licht van het geweten en tasten ons oordeel aan’, een dood geweten gaat altijd samen met een losbandig leven ‘voorspoed laat de zondaar het graf en alle wisselvalligheden van het leven vergeten’. Boven hoofdstuk 2 staat: ‘Het is onbegrijpelijk dwaas als zondaren Gods zegeningen gebruiken tot hun eigen ondergang’. In hoofdstuk 3 behandelt Bates het verderf dat de zondaar zal
treffen. Hij behandelt echter ook het nuttig gebruik van voorspoed.
De oorspronkelijke uitgave was voorzien van voetnoten van kerkvaders en filosofen. Waarschijnlijk omwille van de eenvoud zijn die weggelaten. Jammer, ze geven echter juist veel informatie. In deze tijd van weelde is dit een boekje dat wezenlijk van betekenis is. De wereldse voorspoed brengt de mens veelal niet dichter bij God. Dat was in de zeventiende eeuw het geval, dat is nu nog zo.
