Israëls verwachting
Uit de door Isaäc da Costa gehouden Bijbellezingen heeft mevr. J.
Kranendonk-Gijssen een dagboek samengesteld. Daarmee is aan
een lang gekoesterde wens van het deputaatschap voor Israël
en van het Steunfonds Isaäc da Costa voldaan. De uitgave bevat
voor elke dag van het jaar een meditatie met een te lezen Bijbelgedeelte.
Voorafgaande aan de meditaties is een korte biografie
opgenomen van deze Joodse man. Hij en vele anderen met hem
kwamen in de negentiende eeuw tot bekering. Zijn geloof in de
Messias betekende niet dat hij zijn Jood-zijn vergat. Integendeel,
juist door zijn bekering kreeg hij oog voor de beloften van God
voor het Joodse volk. Daarvan getuigen zijn geschriften en de
gedichten die hij nagelaten heeft.
In de meditaties is zijn Joodse afkomst te merken. Over Jeruzalem
schrijft hij in de meditatie van 6 juni: ‘Jeruzalem was het hart
van Palestina, de tempel was het hart van Jeruzalem, vanuit die
tempel moest het Evangelie zijn intrede doen in Jeruzalem en
onder Israël’. Da Costa maakt geen scheiding tussen het Oude en
Nieuwe Testament, alsof het Oude alleen betrekking zou hebben
op de Joden en het Nieuwe op de nieuwtestamentische kerk. Hij
ziet de geschiedenissen in de Schrift niet slechts als geschiedenissen,
die alleen hen aangaan die er in de
tijd bij betrokken waren, maar dat ze voor
ons moeten dienen tot voorbeelden. Zo
lees ik bij 30 augustus: ‘Wij moeten net als
Israël twee wateren over. We moeten over
de grote zee van de bekering én over de
kleine rivier van de dood’. Over zijn hoop
voor het Joodse volk: ‘Herodes heeft zelfs
Jezus als kind willen doden. Want… zou er
geen Messias zijn, dan zou er voor Israël
geen tijdelijke noch eeuwige hoop meer
zijn! Maar Jezus leeft, en wij, Joden, leven
ook nog!’ (7 oktober).
Vanuit die hoop mag het werk onder ‘de
beminden om der vaderen wil’ gedaan worden.
Ik hoop dat het lezen van dit dagboek
de liefde voor het werk onder het Joodse
volk mag bevorderen en persoonlijk tot
zegen mag zijn.
