Op verhoogde toon

Het boek opent met een drietal gebundelde meditaties over ‘Die geleden heeft’ (over Christus en Zijn lijden), ‘Om de eer van Zijn Naam’ (met name over de ark van het verbond) en ‘Elia, mijn God is Heere’. Terzijde, jammer dat de Godsnaam hier zo  weergegeven is, in plaats van ‘mijn God is HEERE’. Het is een bundel die stof biedt voor de eigen overdenking, die uitlokt en stimuleert.
Ds. Kievit was een begaafd spreker, fijnzinnig en recht op de man af. Er staan zinnen in die zo veelzeggend zijn dat een enkele zin al voldoende stof biedt voor de eigen meditatie. Om iets te laten proeven twee voorbeelden. ‘Eigenlijk kan ik u de Naam maar  stamelend doorgeven. Ik kan niet gaan declameren wat God proclameert. Mensenwoorden schieten tekort, de openbaring doorbreekt altijd onze woorden en beelden; ook onze woorden kunnen het gewicht van Zijn Naam niet dragen, het overwicht van de weldadigheid en waarheid’ (n.a.v. Ex. 34).
Een heel fraai opstel gaat over de waarde van de catechismusprediking. Daarin wijst Kievit op de noodzaak om te blijven spreken met woorden uit het Woord. ‘God is geen prima causa, nooit en nergens. God is Creator.’ Het uitsluitend denken in termen van oorzaak en gevolg heeft al heel wat schade berokkend in de theologie en in het leven van mensen. De bundel biedt meer over de prediking, zowel in bezinnende artikelen als in concrete bijdragen. Zeker de preken die gehouden zijn op 2 oktober 1945 in de  Oude Kerk van Putten, in een gedachtenisdienst voor de weggevoerde en omgekomen mannen uit Putten die één jaar daarvoor tijdens een razzia opgepakt werden, bieden een inkijkje in pastorale prediking. Alleen al vanwege dit meditatieve materiaal zou iedere kerkenraad die zijn predikant een warm hart toedraagt en hem een hart onder de riem wil steken hem deze bundel cadeau moeten doen.