Met veel ernst en vrijmoedigheid spreekt MacWard predikanten aan op hun ambtsbediening. Velen handelen in hun ambt kwalijk, vindt MacWard. Mensen worden niet gesticht tijdens de predikdienst en predikanten schudden zorgeloze zielen niet wakker. Het is zijn begeerte zijn ambtsbroeders op te scherpen voor het aangezicht van hun Zender en tot heil van degenen die ze de weg tot Christus moeten wijzen. Hij doet dat met klem en gewetensvol, schrijft ds. Meeuse. ‘Het gaat om zaligheid of rampzaligheid! Maar ook de gemeente wordt aangesproken hoe ze zich tegenover haar predikanten moeten gedragen’.
Ds. Meeuse schreef een lezenswaardig boekje over deze MacWard. Hij nam ook een aantal lange citaten uit zijn geschriften op, ‘om hierdoor geprikkeld te worden tot het lezen van meer puriteinse werken’. Het boekje sluit af met een bibliografie van MacWard en van uitgaven van hem die in het Nederlands zijn vertaald.
Ds. Meeuse schrijft dat het leven van MacWard wordt gekenmerkt door verbonds trouw van Gods zijde, en door genade, ook van Zijn kant. Hij schrijft dat het wenselijk zou zijn dat ”De Wekker der leraren” opnieuw uitgegeven zou worden, maar, zegt hij dan: ‘Ik hoop daar in de nabije toekomst nog middelen voor te zoeken’. Dat hebben we dan, bij leven en welzijn, nog te goed.