Woorden van wijsheid voor onderwijsgevenden

In dit deeltje schrijft onze geliefde broeder en leermeester ds. G.J. van Aalst over thema’s die onderwijsgevenden zullen aanspreken. In fijnbesnaarde miniatuurtjes zet hij aan het denken, onder meer over gezag, het gebed, over grenzen stellen, kostbare (les!) tijd, verschil in gaven, digitalisering versus ‘het geloof is uit het gehoor’. En: ‘Liefde is niet soft. Liefde is eerlijk. Maar ze zoekt zichzelf niet’. De stukjes hebben diepgang. Het uitgangspunt is dat onderwijsgevenden een belangrijke schakel vervullen tussen de generaties. De Heere zegt dat Hij Zijn Naam ‘van kind tot kind’ zal voortplanten. Van groot belang is dan wat leraren doorgeven, in woord en voorbeeld. Wat dragen ze bij aan de wezenlijke vorming van onze kinderen en jongeren? Hoe zullen de leerlingen zich later hun lessen herinneren? Dienen ze het onderwijs met hart en ziel? Proeven de jongens en meisjes iets van oprechte liefde en bewogenheid, oprechtheid en zelfverloochening?
Het is nodig om als leraar zelf leerling te mogen zijn van de grote Leraar ter gerechtigheid, de Heere Jezus Christus. Zaligmakend Geesteswerk maakt ootmoedig en afhankelijk ‘als een kindeke’. Als ervaren onderwijsman kent ds. Van Aalst de weerbarstige praktijk. Steeds klinkt ook iets door van het bewogen hart van een liefhebbende vader en grootvader: ‘Ik heb geen meerdere blijdschap dan hierin dat ik hoor dat mijn kinderen in de waarheid wandelen’ (3 Joh: 4). Er klinkt goede raad: ‘Vertel maar Wie de Heere (...) wil zijn voor Zijn ellendig volk. Hoe goed het is om deze God (jong!) te zoeken en te vrezen. Laat het maar horen. Daar krijg je nooit veroordeling op’.
Kerkenraad, doe dit ‘kleinood’ eens cadeau aan de onderwijsgevenden van de school waarop uw doopleden(!) gevormd worden, met een hartelijk briefje erbij. Als blijk van waardering en als onderstreping van onze gezamenlijke verantwoordelijkheid als kerk en school.