Ze horen bij ons?!
Met meer dan gewone belangstelling hebben we dit boek als
ambtsdrager én als pleegvader gelezen. Deze paperback geeft
een schat aan informatie, allereerst voor echtparen die nadenken
of hier een taak voor hen ligt. Vervolgens voor alle gast- en
pleegouders, leerkrachten en docenten, ambtsdragers en andere
geïnteresseerden.
Na twee inleidende hoofdstukken, waarin de huidige stand van zaken
rond de Jeugdhulpverlening in Nederland beschreven wordt,
volgen er nog vijftien boeiende hoofdstukken. Deel 1 (hoofdstuk
3–9) draagt de titel ”Van Gastopvang tot pleegzorg”. Alle vormen
van pleegzorg komen aan de orde, waarbij de ervaringsverhalen
van pleegkinderen, pleegouders en een eigenaar van een gezinshuis
een bijzondere meerwaarde geven.
In deel 2 (hoofdstuk 10–13) over ”Pleegzorg en kerk” komen Bijbelse overwegingen bij het beschikbaar stellen als pleegouder en de vragen die er zijn als niet-christelijke kinderen een plaatsje krijgen in onze gezinnen, aan de orde. In dit deel wordt onder meer informatie gegeven over de praktijk rondom een eventuele bediening van de Heilige Doop. Bijzonder treffend is de bijdrage van onze inmiddels overleden ambtsbroeder, ds. L. Terlouw, inzake het pastoraat bij pleegzorg. Op heel tere wijze worden er adviezen gegeven bij ‘verlies’ van ouderschap. De keerzijde van pleegzorg komt heel nadrukkelijk aan de orde. Ook zijn er mooie lijnen getrokken naar de ambtelijke praktijk rondom onze pleegkinderen. Met deel 3 (hoofdstuk 14–17) valt het licht op ”Pleegzorg, gezin en school”. Geïllustreerd door vele praktijkverhalen is er aandacht voor eventuele andere (biologische, pleeg- of adoptie) kinderen in het gezin, de samenwerking met biologische ouders en andere betrokkenen rondom onze pleegkinderen en vervolgens de lijnen naar het onderwijs. Zeker nu er al heel wat pleegkinderen de schoolbanken van ons (speciaal) basisonderwijs en voortgezet onderwijs vullen, lijkt me dat heel nuttig.
Samengevat, naar mijn weten is er niet eerder zo’n toegankelijk, eenvoudig en goed leesbaar boek over dit onderwerp voor onze achterban verschenen. De titel is daarbij heel treffend: de reden voor pleegzorg blijft verdrietig en heeft alles te maken met de gevolgen van de zonde. Tegelijk hopen we dat er (mede door dit boek) harten en huizen opengaan om (vaak beschadigde) kinderen een warm, christelijk ‘nestje’ te bieden.
In deel 2 (hoofdstuk 10–13) over ”Pleegzorg en kerk” komen Bijbelse overwegingen bij het beschikbaar stellen als pleegouder en de vragen die er zijn als niet-christelijke kinderen een plaatsje krijgen in onze gezinnen, aan de orde. In dit deel wordt onder meer informatie gegeven over de praktijk rondom een eventuele bediening van de Heilige Doop. Bijzonder treffend is de bijdrage van onze inmiddels overleden ambtsbroeder, ds. L. Terlouw, inzake het pastoraat bij pleegzorg. Op heel tere wijze worden er adviezen gegeven bij ‘verlies’ van ouderschap. De keerzijde van pleegzorg komt heel nadrukkelijk aan de orde. Ook zijn er mooie lijnen getrokken naar de ambtelijke praktijk rondom onze pleegkinderen. Met deel 3 (hoofdstuk 14–17) valt het licht op ”Pleegzorg, gezin en school”. Geïllustreerd door vele praktijkverhalen is er aandacht voor eventuele andere (biologische, pleeg- of adoptie) kinderen in het gezin, de samenwerking met biologische ouders en andere betrokkenen rondom onze pleegkinderen en vervolgens de lijnen naar het onderwijs. Zeker nu er al heel wat pleegkinderen de schoolbanken van ons (speciaal) basisonderwijs en voortgezet onderwijs vullen, lijkt me dat heel nuttig.
Samengevat, naar mijn weten is er niet eerder zo’n toegankelijk, eenvoudig en goed leesbaar boek over dit onderwerp voor onze achterban verschenen. De titel is daarbij heel treffend: de reden voor pleegzorg blijft verdrietig en heeft alles te maken met de gevolgen van de zonde. Tegelijk hopen we dat er (mede door dit boek) harten en huizen opengaan om (vaak beschadigde) kinderen een warm, christelijk ‘nestje’ te bieden.
