Zwijgt het voort...

In de veertien hoofdstukken die volgen, worden lijnen getrokken uit teksten uit de Bijbel die ook veelzeggend zijn als het gaat over ons spreken en zwijgen. Vanuit Jakobus komt het misbruik van de tong aan de orde. Wat wordt er veel geroddeld en waarom gebeurt het. Ons praten met elkaar gaat heel snel over in roddelen. Alleen de ware liefde weert roddel. De vreze des Heeren, waarover Salomo schrijft in Spreuken, maakt bedachtzaam. Salomo waarschuwt tegen lichtvaardig spreken en overvloedig kwade dingen uitstorten. De schrijver wijst er op dat heel ons leven van het overbodige spreken gevrijwaard moet zijn of het nu om het gezin gaat, school, werk of kerk. ‘Zwijgt het voort…’ is een remedie tegen veel sensatiezucht en nieuwsgierigheid. De tucht, ook met betrekking tot het negende gebod, begint bij ieder gemeentelid zelf. Davids begeerte is om oprecht voor God te wandelen. Hij vraagt om een wacht voor zijn lippen. ‘Zwijgt het voort...’ vraagt om respect ten opzichte van elkaar ook in geestelijke ligging. Liefde bedekt, ook bij verschillen in geloofsbeleving, maar begeert op te scherpen en te bewaren voor afdwaling. De auteur legt de vinger bij de negatieve gevolgen van het leven in een open samenleving met vrijheid van meningsuiting waar men denkt alles te mogen zeggen over iedereen. De omgang met sociale media versterkt dit en geeft ook veel polarisatie. Het vrije woord is daarin vol wegwerpwoorden. Christelijke mondigheid is gebonden aan Gods Woord. In dat spoor begeert men om te zwijgen over het kwaad, zonder zaken in de doofpot te stoppen. In de kerkelijke gemeente begeert men niet openbaar te maken wat niet openbaar is. Niet wegkijken, maar handelen. Het slothoofdstuk wijst op Christus Die om de waarheid ter dood is gebracht. Hij vervult het negende gebod opdat kinderen van de vader der leugenen verlost worden. Van harte bevelen we dit boek ter bespreking in onze gezinnen aan.