De reis van Loïs
„Wat ze niet weten wil, beheerst Loïs’ leven” staat
als motto op ”De reis van Loïs”. Eeuwoud Koolmees
tekent zijn hoofdpersoon als een dwarse, eigenzinnige
puber die mensen niet te dichtbij laat komen.
Wat haar geheim is, komt pas in de laatste hoofdstukken
uit.
Voordat het zover is, passeert er vanalles
in Loïs’ leven: een nieuwe school, bijbaantjes – en
brieven van haar moeder die Loïs ongelezen laat.
Uiteindelijk blijkt dat het geheim van de afwezige
moeder de bron van het verdriet is in Loïs’ leven.
Het boek is in de ik-vorm geschreven en dat brengt
de hoofdpersoon dichtbij. Het is knap hoe de schrijver
woorden geeft aan Loïs’ gevoelsleven. Duidelijk
is wel dat Loïs geen lieverdje is, maar mensen
onbarmhartig tegen elkaar kan uitspelen. Ook in de
omgang met Dexter en Remco komt dit naar voren:
na een fijne en gezellige dag zeilen met Dexter papt
Loïs toch weer met Remco aan, puur om Johanna
daarmee een hak te zetten. Wat dat betreft buitelen
de gebeurtenissen en stemmingswisselingen in dit
vlot geschreven en eigentijdse boek wel een beetje
over elkaar heen – chaotisch zoals het in een puberbrein
kan zijn. Na de heftige ontknoping aan het
einde van het boek, overvalt het plotselinge slot de
lezer dan ook wel een beetje.
De titel is goed gekozen: Loïs is niet alleen vaak op
reis omdat haar vader een schip heeft; ook innerlijk
maakt ze een verre reis om alles wat in haar leven
gebeurt een plek te geven, van haat en afschuw tot
toenadering en vergeving.
