Leren op de school van Christus
‘Het verschil moet niet gezocht worden in algemene, maar in bijzondere genade; niet in bijkomstige of toegevoegde
genadegaven, maar in principiële en fundamentele genadegaven die bij elke staat afzonderlijk horen’ (p. 34). ‘De vaders, de jongelingen, de kleine kinderen en de zuigelingen hebben allen gemeenschappelijk, dat ze behoren tot Gods gezin, tot het huisgezin van het geloof. (…) Ze zitten allen op de school van Christus, hoewel niet allemaal in dezelfde klas’ (p. 33).
Verreweg het grootste deel van het boek gaat over de zuigelingen. Volgens de auteur vallen de meesten van Gods kinderen onder de zuigelingen. (De beschrijving van de vaders beslaat slechts iets meer dan een pagina.) Uitgebreid worden de kenmerken, de zwakheden en de omgang met degenen die meer geestelijk onderwijs ontvangen hebben, beschreven.
Met nadruk wordt bij alle standen erop gewezen ‘dat groei in de genade van allen vereist wordt als een bewijs van de waarheid ervan’ (p. 69). Hierbij is ootmoed en nederigheid nuttig. Regelmatig worden ook de huichelaar en de vormchristen gewaarschuwd. ‘Het gaat echter niet om de woorden van onze mond, maar om de houding van ons hart. Woorden zonder gevoel of uitdrukkingen zonder ervaring zijn geen bewijs dat we wedergeboren zijn’ (p. 175). ‘De Geest kan geen getuigenis geven aan degenen die dood zijn in de zonden (Éfeze 2:1-3), noch aan degenen die wel een vorm van godzaligheid hebben, maar huichelen dat zij kinderen van God zijn’ (p. 219).
‘Leren op de school van Christus’ is een gemakkelijk leesbaar boek waarin wezenlijke zaken helder omschreven worden. Het gebeurt niet vaak bij dit soort boeken, maar sinds de 1e druk in 2012, is dit na twaalf jaar de 3e (ongewijzigde) druk. De hoofdredacteur heeft in De Wachter Sions van 21 maart 2013 een uitgebreide, lovende aanbeveling geschreven. We sluiten ons ook aan bij Venning: ‘Mijn enige wens is dat God het boek zal zegenen voor elke lezer, óf tot bekering, óf tot stichting. Als het God behaagt mijn gebed te horen, dan zal dat een reden tot dankzegging zijn, niet alleen voor de lezers, maar ook voor mij, hun dienstknecht in en van Jezus Christus’ (p. 11,12).
