Nick en ik
Verzamelwoede, het kan de spuigaten uitlopen. Noa (14) weet er alles van. Haar moeder maakt er een puinhoop van in huis, zowel letterlijk als figuurlijk. Noa nodigt daarom nooit iemand thuis uit, zelfs haar vriend Nick niet. Af en toe probeert ze haar moeder af te remmen. Heeft mama echt die 35 tuinkabouters nodig? En die dozen vol met pocketboekjes staan toch alleen maar in de weg? Helaas klaagt haar moeder dan dat Noa haar niet begrijpt. Als het huis te klein wordt voor alle rommel, moet Noa zelfs verhuizen naar een caravan in de tuin.
Aritha Vermeulen snijdt een origineel en boeiend thema aan. De verschillende verhaallijnen zijn mooi in elkaar verweven. De schrijfstijl is wisselend. Soms met mooie associaties, zoals wanneer Vermeulen de oude buurvrouw beschrijft: „In het gouden zonlicht ziet de huid van haar gezicht eruit als breekbaar porselein vol kleine barstjes”. Soms met te veel uitleg, waardoor de vaart uit het verhaal gaat.
