Spurgeons depressies

Op de cover lezen we het volgende: Spurgeon worstelde regelmatig met depressieve gevoelens. Maar, aldus Eswine, wist hij zijn zwaarmoedigheid een plaats te geven in het grotere verhaal van de christelijke hoop. Wat hij in de duisternis ontdekte over Jezus kan voor ons een licht zijn in onze duisternis. Het boekje begint met: Voor Jessica, een Helper in poel Mistrouwen, mijn goede vriend Hoop in de strijd tegen reus Wanhoop en kasteel Twijfel. Spurgeon zelf schrijft het volgende: Ik lijd aan zulke vreselijke depressies. Ik hoop dat niemand van u ooit zo ontzettend ellendig wordt als ik. Als ons lichaam ziek is, zijn we er snel bij om ervoor te zorgen. Het is pijnlijk om dan te blijven liggen. Al snel dwingt de ziekte ons om een arts of chirurg te bezoeken. Ach, kwamen we ook maar zo gemakkelijk in beweging bij de veel ernstigere wonden van onze innerlijk mens. Persoonlijk weet ik dat niets dat een mens op aarde kan lijden, vergeleken kan worden met wanhoop en een neergebogen. Deze drie citaten/noten zijn genomen uit de geschriften van Spurgeon. In totaal bedient de schrijver zich van 252 citaten om aan te tonen dat ook Spurgeon gekweld werd door depressies. Achter in het boekje worden de geschriften aangehaald. Dit boekje is verdeeld in drie delen: Deel I: Een poging om depressie te begrijpen 1. De weg van de ellende 2. Depressie en onze omstandigheden 3. De ziekte van de zwaarmoedigheid 4. Geestelijke depressiviteit Deel II: Hoe we depressieve mensen kunnen helpen 5. Een diagnose maakt niemand beter 6. Een taal voor onze ellende 7. Hulp die schaadt 8. Jezus en depressie Deel III: Hulpmiddelen voor de dagelijkse strijd met depressie 9. Beloften en gebeden 10. Natuurlijke hulpmiddelen 11. Zelfdoding en de keuze voor het leven 12. Het nut van moeite De schrijver probeert met zijn schrijven (deels uit eigen ervaring) de tijd van Spurgeon te gebruiken naar onze tijd. Dit is niet één op één te realiseren omdat depressie in onze tijd niet hetzelfde als de manier waarop Spurgeon er over schrijft. Hebben we het over hetzelfde? In een recensie uit het RD van een predikant (die tevens psychologie heeft gestudeerd las ik het volgende: De schrijver schaart wel veel onder de noemer, wat hij ‘depressie’ noemt met het gevolg dat veel mensen wellicht herkenning en baat zullen vinden, maar er treedt wel (blijvend) hinderlijke begripsverwarring op. Pijnlijke omstandigheden die ons hart gebroken hebben, zoals verlating, verlies, gebrek, mislukking, teleurstelling en schuld, worden zomaar onder één noemer gebracht. Vervolgens komen de (aangeboren) ‘ziekte en zwaarmoedigheid’ en geestelijke aanvechting aan de orde. Dat wat betreft deel I van dit boek. Deze opmerkingen nemen niet weg, dat er goede en behartigenswaardige adviezen en bemoedigende woorden worden meegegeven. Adviezen, die oproepen om mee te leven en begrip te tonen voor hen die hier onder lijden. In het derde laat de schrijver Spurgeon zelf aan het woord. Dan gaat het over het luisteren naar Gods beloften. We kunnen van Spurgeon niet zeggen dat hij zomaar het gebruik van Bijbelwoorden aanprijst, maar een pleiten op de beloften van God. Kan en mag iedereen die beloften zich zelf toe-eigenen? Spurgeon staat positief tegenover het gebruik van medicijnen. De schrijver zelf kan daar niet direct in meegaan. Ook het gebruik van afgemeten hoeveelheden stimulerende middelen, waar Spurgeon baat bij scheen te hebben, kunnen we niet direct toepassen op onze tijd. Dit boek, hoewel het mooie en aanbevelenswaardige adviezen bevat, zal toch met een dosis kritische inslag gelezen moeten worden. Mijns inziens zijn er m.b.t. dit onderwerp professionelere boeken op de markt. Span in deze omstandigheden Spurgeon niet voor ons ‘karretje’, maar raadpleeg een deskundige. Wat betreft de geschriften van Spurgeon: ze zijn meer dan de moeite waard, maar in verband met depressies etc. zoals de schrijver ze citeert, moeten we met onderscheid te werk gaan. Met de bovenstaande opmerkingen in gedachten, kunt u dit boek zeker raadplegen.